mizerykordia
mizerykordia (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. sztylet używany w średniowieczu do dobijania konających przeciwników, by przerwać ich cierpienie; zob. też mizerykordia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mizerykordia mizerykordie dopełniacz mizerykordii mizerykordii / przest. mizerykordyj celownik mizerykordii mizerykordiom biernik mizerykordię mizerykordie narzędnik mizerykordią mizerykordiami miejscownik mizerykordii mizerykordiach wołacz mizerykordio mizerykordie
- przykłady:
- (1.1) Lecz Czech wnet wydostał się na wierzch, przez chwilę tłumił jeszcze rozpaczliwe ruchy przeciwnika, wreszcie przycisnął kolanem żelazną siatkę pokrywającą jego brzuch i wydobył zza pasa krótką, trójgranną mizerykordię[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. misericordia[2] → miłosierdzie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) misericord, rzad. misericorde
- francuski: (1.1) miséricorde ż
- hiszpański: (1.1) misericordia ż
- źródła:
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Dzieła, 1900, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „mizerykordia” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
