onuca
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
onuca (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik onuca onuce dopełniacz onucy onuc celownik onucy onucom biernik onucę onuce narzędnik onucą onucami miejscownik onucy onucach wołacz onuco onuce
- przykłady:
- (1.1) Jaskier bez zachęty zerwał się i pomknął przez krzaki, powiewając onucami[1].
- (1.1) Gdy dolegały zmęczone stopy, siadał nad pierwszym spotkanym strumieniem, ściągał chodaki, onuce, z rozkoszą zanurzając nogi w bystry, rzeźwiący nurt[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) brudne / przepocone / śmierdzące onuce • zakładać / założyć / ściągnąć / ściągać / prać / suszyć onuce • owijać / owinąć nogi / stopy onucami
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- ruska onuca[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) footwrap
- czeski: (1.1) onuce ż
- esperanto: (1.1) piedĉifono
- francuski: (1.1) chaussette russe ż
- hiszpański: (1.1) peal m, paño m
- niemiecki: (1.1) Fußtuch
- nowogrecki: (1.1) ποδοπάνι n, ποδόπανο ż
- rosyjski: (1.1) портянка
- słowacki: (1.1) onuca ż
- wilamowski: (1.1) fu̐stu̐h n
- źródła:
- ↑ Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Zofia Kossak, Błogosławiona wina, 1953, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „onucza” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 4,0 4,1 Hasło „onuca” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
onuca (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.