brudny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brudny (język polski)[edytuj]

brudne (1.1) dziecko
brudna (1.1) plaża
wymowa:
IPA[ˈbrudnɨ], AS[brudny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) mający na swojej powierzchni zanieczyszczenia, brud
(1.2) pot. naganny, niezgodny z normami etycznymi
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Po pracy na polu jego buty były tak brudne, że postanowił je zdjąć przed wejściem do domu.
(1.2) Marek zawsze miał tendencję do angażowania się w brudne interesy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) brudny sweter / samochód / basen • brudna twarz / ręka / ściana / … • brudne dziecko / naczynia / buty
synonimy:
(1.1) zabrudzony, zanieczyszczony; gw. (Górny Śląsk) zmazany; pot. uświniony, pot. zasyfiony; wulg. upierdolony, wulg. ujebany
(1.2) grzeszny, nieuczciwy, niemoralny, nieprzyzwoity
antonimy:
(1.1) czysty
(1.2) czysty
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) zabłocony, zatłuszczony, zaśmiecony
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brud m, brudas m, brudasek m, brudownik m, brudzenie n, zabrudzenie n
czas. brudzić ndk., ubrudzić dk., zabrudzić dk., wybrudzić dk., nabrudzić dk.
przysł. brudno
związki frazeologiczne:
brudny interesbrudne pieniądzelepiej mieć brudną koszulę niż sumienie
etymologia:
prasł. *brudьnъ[1] < prasł. *brudъbrud
por. białor. брудны, czes. brudný, słc. brudný i ukr. брудни́й
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. III, Moskwa 1974-, s. 45.