zachowawca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zachowawca (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba cechująca się przywiązaniem do tradycji i niechęcią wobec zmian
(1.2) daw. osoba zobowiązana do pilnowania, by coś nie zostało zniszczone, zagubione lub zapomniane
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Doktryna tego nowego konserwatyzmu jest zatem prostą kontynuacją postawy, którą dawni zachowawcy ostro zwalczali[1].
(1.2) Któż znów inny może być zachowawcą dóbr, a zaś wybawicielem od zła, okrom Boga, rządcy i uzdrowiciela umysłów?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) konserwatysta, reakcjonista, wstecznik; pot. pogard. zacofaniec; daw. reakcjonariusz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zachowawczość ż
forma żeńska zachowawczyni
czas. zachować dk., zachowywać ndk.
przym. zachowawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. zachowywać + -ca
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: konserwatysta
źródła:
  1. Robert Dwornik, Konserwatywni prekursorzy ekologii, „Zielone Brygady. Pismo Ekologów”, 1993-03-01, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Boecjusz, O pociechach filozofji ksiąg pięcioro; oraz Traktaty teologiczne, tłum. Tadeusz Jachimowski, wyd. Fiszer i Majewski, Poznań 1926, s. 128.