uprawiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uprawiać (język polski)[edytuj]

oni uprawiają (1.1) pole
wymowa:
?/i
IPA[uˈpravʲjäʨ̑], AS[upravʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.i → j 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) zajmować się uprawą rośliny lub ziemi
(1.2) zajmować się regularnie jakąś czynnością
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Na tym polu uprawialiśmy kartofle, ale teraz ziemia leży odłogiem.
(1.1) Gdy rolę będziesz uprawiał, nie da ci już ona więcej plonu[1].
(1.2) Od dziecka uprawiam szermierkę.
składnia:
(1) uprawiać + B.nie uprawiać + D.
kolokacje:
(1.1) uprawiać żyto / pszenicę / buraki / … • uprawiać pole / działkę / zagon / ogródek / …
(1.2) uprawiać sport / piłkę nożną / karate / poezję / … • uprawiać seksodbywać stosunek seksualny
synonimy:
(1.1) hodować
(1.2) zajmować się, oddawać się, poświęcać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uprawa ż, uprawianie n
czas. uprawić dk.
przym. uprawny, uprawowy
związki frazeologiczne:
uprawiać własny ogródek
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Rodzaju 4,12, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).