starożytny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

starożytny (język polski)[edytuj]

starożytne (1.1) malowidło
wymowa:
IPA[ˌstarɔˈʒɨtnɨ], AS[starožytny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany ze starożytnością, dotyczący starożytności
(1.2) istniejący od bardzo dawna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W starożytnym Rzymie obraza majestatu była traktowana na równi ze zdradą państwa, a karą za jej dokonanie była śmierć i konfiskata majątku.
(1.1) U starożytnych Egipcjan kanop było zawsze cztery: o pokrywie rzeźbionej na kształt człowieka, pawiana, sokoła i szakala, odpowiednio dla wątroby, płuc, jelit i żołądka.
(1.1) Szmaragd jest stosowany w jubilerstwie od czasów starożytnych.
składnia:
kolokacje:
(1.1) starożytna Grecja • starożytny Rzym
synonimy:
(1.1) antyczny
(1.2) odwieczny, prastary, dawny
antonimy:
(1.1) nowożytny, współczesny, nowoczesny, ponowoczesny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. starożytność ż, starożytnik m, starożytni mos
przysł. starożytnie
przym. późnostarożytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: