istnieć

istnieć (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈistʲɲɛ̇ʨ̑], AS: [istʹńėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) być, występować w rzeczywistości

(1.2) mat. dawać się określić bez popadania w sprzeczność

odmiana:

(1.1) koniugacja III

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		istnieć
czas teraźniejszy		istnieję	istniejesz	istnieje	istniejemy	istniejecie	istnieją
czas przeszły	m	istniałem	istniałeś	istniał	istnieliśmy	istnieliście	istnieli
	ż	istniałam	istniałaś	istniała	istniałyśmy	istniałyście	istniały
	n	istniałom	istniałoś	istniało
tryb rozkazujący		niech istnieję	istniej	niech istnieje	istniejmy	istniejcie	niech istnieją
pozostałe formy czas przyszły m będę istniał, będę istnieć będziesz istniał, będziesz istnieć będzie istniał, będzie istnieć będziemy istnieli, będziemy istnieć będziecie istnieli, będziecie istnieć będą istnieli, będą istnieć ż będę istniała, będę istnieć będziesz istniała, będziesz istnieć będzie istniała, będzie istnieć będziemy istniały, będziemy istnieć będziecie istniały, będziecie istnieć będą istniały, będą istnieć n będę istniało, będę istnieć będziesz istniało, będziesz istnieć będzie istniało, będzie istnieć czas zaprzeszły m istniałem był istniałeś był istniał był istnieliśmy byli istnieliście byli istnieli byli ż istniałam była istniałaś była istniała była istniałyśmy były istniałyście były istniały były n istniałom było istniałoś było istniało było forma bezosobowa czasu przeszłego istniano tryb przypuszczający m istniałbym, byłbym istniał istniałbyś, byłbyś istniał istniałby, byłby istniał istnielibyśmy, bylibyśmy istnieli istnielibyście, bylibyście istnieli istnieliby, byliby istnieli ż istniałabym, byłabym istniała istniałabyś, byłabyś istniała istniałaby, byłaby istniała istniałybyśmy, byłybyśmy istniały istniałybyście, byłybyście istniały istniałyby, byłyby istniały n istniałobym, byłobym istniało istniałobyś, byłobyś istniało istniałoby, byłoby istniało imiesłów przymiotnikowy czynny m istniejący, nieistniejący ż istniejąca, nieistniejąca istniejące, nieistniejące n istniejące, nieistniejące imiesłów przysłówkowy współczesny istniejąc, nie istniejąc rzeczownik odczasownikowy istnienie, nieistnienie

przykłady:

(1.1) Ten pogląd istnieje od dawna.

(1.1) Tylko Bóg wie, czy istnieje.

(1.2) Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) być, trwać, egzystować, bytować, prowadzić żywot

antonimy:

(1.1) nie istnieć

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. istny mos, istnienie n, istność ż, istota ż, istotka ż, istotność ż, istość ż, iściec m, iścina ż, iścizna ż, przeistoczenie n, uiszczenie n, zaistnienie n, ziszczenie n, iście

czas. przeistoczać ndk., przeistoczyć dk., uiszczać ndk., uiścić dk., wyistoczyć dk., wyiścić dk., zaistnieć dk., ziszczać ndk., ziścić dk.

przym. istny, istotny, istotowy, isty, nieistotny, niesamoistny, przeistoczony, przeistotny, samoistny

przysł. istotnie, iście, niesamoistnie, samoistnie

partyk. istotnie

zaim. istny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) exist, be
• białoruski: (1.1) існаваць
• bułgarski: (1.1) съществувам
• chiński standardowy: (1.1) 有 (yǒu)
• dolnołużycki: (1.1) wobstojaś
• duński: (1.1) eksistere, være, være til
• esperanto: (1.1) ekzisti
• francuski: (1.1) exister
• hawajski: (1.1) ō
• hiszpański: (1.1) existir
• islandzki: (1.1) vera
• japoński: (1.1) 存在する (そんざいする, sonzai suru)
• jidysz: (1.1) זײַן (zajn)
• kataloński: (1.1) existir
• litewski: (1.1) būti, egzistuoti
• łaciński: (1.1) sum
• łotewski: (1.1) eksistēt, pastāvēt
• macedoński: (1.1) постои, егзистира
• niderlandzki: (1.1) bestaan
• niemiecki: (1.1) existieren, bestehen
• nowogrecki: (1.1) υπάρχω
• rosyjski: (1.1) существовать
• rumuński: (1.1) trăi
• ukraiński: (1.1) існувати
• węgierski: (1.1) létezik, fennáll
• wilamowski: (1.1) istnjȧn; (1.2) istnjȧn
• włoski: (1.1) esistere, essere

źródła: