nepotyzm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nepotyzm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[nɛˈpɔtɨsm̥], AS[nepotysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) obsadzanie podległych sobie stanowisk krewnymi
(1.2) daw. preferowanie przez papieży swoich krewnych przy udzielaniu przywilejów
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W mojej firmie szerzy się nepotyzm.
(1.1) Postkomunizm w tym rozumieniu jest hybrydą, w której równi i równiejsi, skomplikowane, często sprzeczne, szybko zmieniające się przepisy służą poszczególnym grupom interesów, a klientelizm, nepotyzm, konformizm i korupcja są na porządku dziennym[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kumoterstwo
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nepot m, nepotysta m, nepotyczność ż
przym. nepotyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. népotisme[3] < wł. nepotismo < łac. neposbratanek, siostrzeniec
uwagi:
zob. też nepotyzm w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. Piotr Dardziński, Michał Dulak, Magdalena Jelonek, Marcin Kędzierski, Seweryn Krupnik, Wojciech Przybylski, Arkady Rzegocki, Jan Filip Staniłko, Przedsiębiorczość, głupcze! Jak wejść na drogę do bogactwa?, Fundacja Lepsza Polska, Kraków 2014, s. 6
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „nepotyzm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.