kanciarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kanciarz (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. człowiek, który w pełnej świadomości wprowadza kogoś w błąd, oszukuje, nabiera[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pierwszy raz kanciarz skontaktował się z nim na przełomie października i listopada ubiegłego roku. Zaproponował po bardzo atrakcyjnej cenie kupno 45 ton cukru[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) oszust, kuglarz, łgarz, nabieracz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kanciarstwo n, kant mrz, kancik mrz, kantownik mos/mrz
czas. ndk. kantować
przym. kanciarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kantować + -arz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanciarz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanciarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kanciarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. (em), Numer na cukier, „Express Ilustrowany”, 2002-03-23, Narodowy Korpus Języka Polskiego.