egzakcja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

egzakcja (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. pobór podatków przez państwo
(1.2) hist. obwód, w którym pobierano podatek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dawniej nieraz bywało, że swoich własnych, cywilnych i wojskowych, deputatów do egzakcji przyjmował szlachcic z rusznicą i na czele zbrojnej czeladzi [...][1]
(1.2) Tak np. w egzakcji włodzimierskiej podług protokołu liczyliśmy tylko 20 dymów przybyłych, tymczasem w rezolucji znajdują się trzy miasteczka: Włodzimierz, Kowel i Milanowice [...][2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. egzaktor m
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. exāctiō
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Henryk Sienkiewicz, Potop, 1886, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Tadeusz Korzon, Wewnętrzne dzieje Polski za Stanisława Augusta, Warszawa 1897.