Jutlandczyk

Jutlandczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Jutlandii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Jutlandczyk	Jutlandczycy
dopełniacz	Jutlandczyka	Jutlandczyków
celownik	Jutlandczykowi	Jutlandczykom
biernik	Jutlandczyka	Jutlandczyków
narzędnik	Jutlandczykiem	Jutlandczykami
miejscownik	Jutlandczyku	Jutlandczykach
wołacz	Jutlandczyku	Jutlandczycy

przykłady:

(1.1) Nie mam z sąsiadami nic wspólnego. To sami muzułmanie i Jutlandczycy. „Powiedział Jutlandczycy?” – pomyślał Carl. Gość rzuca im takie prowokacje prosto w twarz?

(1.1) Znajdując się najbliżej miejsca starcia okręty Jutlandczyków, chociaż w pełni obsadzone załogą, ostentacyjnie nie przyłączyły się do bitwy.

(1.1) Flota duńska składała się z Zelandczyków, Szlezwiczan, Skanów i Jutlandczyków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Jutlandia ż

przym. jutlandzki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Jutlander
• duński: (1.1) jyde w
• rosyjski: (1.1) ютландец m

źródła: