Dublin
Dublin (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Dublin dopełniacz Dublinu[1][2]
Dublina[2]celownik Dublinowi biernik Dublin narzędnik Dublinem miejscownik Dublinie wołacz Dublinie
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Dublinie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Dublina • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Dublina • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Dublina • mieszkaniec / mieszkanka Dublina • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Dublinie • pochodzić z Dublina • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Dublina
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dublińczyk mos, dublinka ż
- przym. dubliński, poddubliński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Dublin
- arabski: (1.1) دبلن
- baskijski: (1.1) Dublin
- białoruski: (1.1) Дублін m
- bułgarski: (1.1) Дъблин m
- czeski: (1.1) Dublin m
- francuski: (1.1) Dublin
- irlandzki: (1.1) Baile Átha Cliath
- islandzki: (1.1) Dyflinn
- koreański: (1.1) 더블린
- rosyjski: (1.1) Дублин m
- słowacki: (1.1) Dublin m
- szwedzki: (1.1) Dublin
- ukraiński: (1.1) Дублін m
- węgierski: (1.1) Dublin
- włoski: (1.1) Dublino ż
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 18.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Dublin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Dublin (język angielski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: /ˈdʌblən/, SAMPA: /"dVbl@n/
-
- wymowa amerykańska
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
Dublin (język baskijski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Dublin (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik Dublin dopełniacz Dublinu celownik Dublinu biernik Dublin wołacz Dubline miejscownik Dublině
Dublinunarzędnik Dublinem
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „Dublin” w: Internetová jazyková příručka.
Dublin (język francuski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Dublin (interlingua)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Dublin (język niemiecki)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik (das)[1] Dublin dopełniacz (des) Dublin
Dublinscelownik (dem) Dublin biernik (das) Dublin
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Dublin (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Dublin dopełniacz Dublinu[2] celownik Dublinu biernik Dublin miejscownik Dubline narzędnik Dublinom
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. II, P-Ž, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 662.
- ↑ Hasło „Dublin” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
Dublin (język szwedzki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: stolice krajów Europy w języku szwedzkim
- źródła:
Dublin (język węgierski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: