Przejdź do zawartości

puszczać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z puszczać się)

puszczać (język polski)

[edytuj]
drzewa puszczają (1.7) liście
wymowa:
IPA[ˈpuʃt͡ʃat͡ɕ], AS[puščać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. puścić)

(1.1) przestawać trzymać coś
(1.2) wydawać coś z siebie
(1.3) pomijać coś
(1.4) sprawiać, że coś pływa lub lata
(1.5) pozwolić komuś lub czemuś wyjść, odejść
(1.6) pozwolić komuś lub czemuś wejść
(1.7) o roślinach: wypuszczać korzenie, pędy, liście
(1.8) o wiadomości, plotce itp.: sprawić, że krąży wśród ludzi
(1.9) uruchomić coś
(1.10) nadać w mediach
(1.11) przeprowadzić coś, wybudować gdzieś
(1.12) włączyć w sieć komunikacyjną miasto, wieś, osiedle z wykorzystaniem jakiegoś środka lokomocji
(1.13) pot. wydać pieniądze w sposób lekkomyślny
(1.14) pot. opublikować w prasie
(1.15) daw. na zasadzie zapisu, zastawu, dzierżawy: zrzec się czegoś

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. puścić)

(2.1) o tkaninie: barwić wodę podczas prania
(2.2) o brudzie, plamach: dawać się zmywać, rozpuszczać

czasownik zwrotny niedokonany puszczać się (dk. puścić się)

(3.1) przestawać trzymać się czegoś
(3.2) obraź. o kobiecie: zmieniać często partnerów
(3.3) spontanicznie ruszyć się
odmiana:
(1.1-15) koniugacja I
(2.1-2) koniugacja I
(3.1-2) koniugacja I
przykłady:
(3.2) Zobacz, to jest ta dziewczyna, co się puszczała z wszystkimi chłopakami we wiosce.
składnia:
(1.1) puszczać + B.
(1.2) puszczać + B.
(1.3) puszczać + B.
(1.4) puszczać + B.
(3.1) puszczać się + D.
(3.2) puszczać się z + N.
kolokacje:
(1.2) puszczać sok / krew • puszczać bąki
(1.4) puszczać łódkę / latawiec / kaczki / samolot
(1.7) puszczać liście / pąki / kwiaty / korzenie
(3.3) puszczać się w tan / w drogę
synonimy:
(2.1) farbować
(3.2) wulg. kurwić się, łajdaczyć się
antonimy:
(3.1) chwytać się, łapać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spust m, puszczalstwo n, puścizna ż, spuścizna ż, puszczanie n, puszczenie n, dopuszczanie n, dopuszczenie n, napuszczanie n, napuszczenie n, odpuszczanie n, odpuszczenie n, przepuszczanie n, przepuszczenie n, przypuszczanie n, przypuszczenie n, spuszczanie n, spuszczenie n, upuszczanie n, upuszczenie n, wpuszczanie n, wpuszczenie n, wypuszczanie n, wypuszczenie n, zapuszczanie n, zapuszczenie n, puszczadło n, przepustka ż
czas. popuszczać, puścić dk., dopuszczać ndk., dopuścić dk., napuszczać ndk., napuścić dk., odpuszczać ndk., odpuścić dk., przepuszczać ndk., przepuścić dk., przypuszczać ndk., przypuścić dk., spuszczać ndk., spuścić dk., upuszczać ndk., upuścić dk., wpuszczać ndk., wpuścić dk., wypuszczać ndk., wypuścić dk., zapuszczać ndk., zapuścić dk.
przym. puszczalski, spustowy
związki frazeologiczne:
nie puszczać pary z gęby / nie puszczać pary z ustpuszczać kaczkipuszczać się na prawo i lewopuszczać się po kątachpuszczać mimo uszupuszczać z dymemprzysłowia Agnieszka łaskawa puszcza skowronka z rękawarada by dusza do raju, ale grzechy nie puszczająsędzia, który puszcza winnego, winien grzechu jegoswojego nie puszczaj, po cudze nie sięgajWanda z Janem wianki puszczają na wodzie i wspólnie radzą o żniwnej pogodzie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: