puścić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

puścić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpuɕʨ̑iʨ̑], AS[puśćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. puszczać)

(1.1) aspekt dokonany od: puszczać

czasownik zwrotny dokonany puścić się (ndk. puszczać się)

(2.1) aspekt dokonany od: puszczać się
odmiana:
(1) koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wypuszczać, dopuszczać, puszczać
rzecz. spust mrz, puszczenie n, puszczadło n, przepustka ż, upuszczenie n
związki frazeologiczne:
nie puścić pary z ustpuścić bąkapuścić farbępuścić kantem / puścić w trąbępuścić w skarpetkach / puścić z torbamipuścić pawiapuścić płazempuścić perskie oczkopuścić się pędempuścić strzałkępuścić w niepamięćpuścić wodze fantazji / puścić cugle wyobraźnipuścić z dymem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: puszczać
źródła: