cel

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: cel.cellcélĉel

cel (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ʦ̑ɛl], AS[cel], ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) to, co chce się zniszczyć lub trafić za pomocą broni
(1.2) to, do czego się dąży, co chce się osiągnąć (także przen.)
(1.3) daw. rzem. najlepsza wykrojona część skóry przeznaczona do zszycia z innymi kawałkami

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: cela
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Sierżant przyjął meldunek, że wszystkie cele zostały zniszczone.
(1.2) Jaki jest cel waszej podróży?
(1.2) Celem każdego studenta jest obrona dyplomu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) trafiać do celu / w cel • chybiać celu • obrać coś za cel • wziąć coś na cel = wycelować w cośmierzyć do celu • cel cywilny / wojskowyruchomy cel
(1.2) osiągać cel • docierać do celu • stawiać sobie (coś za) cel • cel podróży / życia / badań /… • chodzić / włóczyć się / błąkać się /… bez celu • okolicznik celuszczytny / wzniosły cel
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. celujący mrz, celownik mrz, celowość ż, celownica ż, celowniczy mos, celowanie n, nacelowanie n, ucelowanie n, wcelowanie n, wcelowywanie n, wycelowanie n
czas. celować ndk., nacelować dk., ucelować dk., wcelować dk., wcelowywać ndk., wycelować dk.
przym. celowniczy, celowy, celny, celownikowy, celowościowy
przysł. celowo
przyim. celem
związki frazeologiczne:
cel uświęca środkiw celu
etymologia:
st.pol. cyl < st.czes. cil < śwn. zīl[1] (> niem. Ziel)[2]
por. gr. Zelos
uwagi:
(1.1-2) D. lm „celów”, nie „celi
(1.1) zobacz też: cela
zob. też cel w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 44.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cel” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

cel (esperanto (morfem))[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) celować, cel
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
czas. celi, alceli
rzecz. celo, celado, celilo, celgrajno, cellingvo
przym. laŭcela, sencela
przysł. cele
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 4.
źródła:

cel (język kataloński)[edytuj]

cel (1.1)
wymowa:
IPA[ˈsɛl]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) niebo[1]
odmiana:
(1.1) lp cel; lm cels
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

cel (język krymskotatarski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA[dʒel]
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) dial. wiatr
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) yel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. celtirmen
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

cel (język słoweński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cały[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Słoweński - Podstawowe przymiotniki
źródła:
  1. Nina Snoj, Slovene Dictionary and Phrasebook, str. 35

cel (wenedyk)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cel
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: