szczytny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

szczytny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przynoszący zaszczyt, chlubę[1]
(1.2) odznaczający się szlachetnością dążeń, starań, uczynków
(1.3) wzniosły, górnolotny
(1.4) przest. wysoki, strzelisty[2]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) "Le Calame" dzielnie rywalizuje o szczytny tytuł "najbardziej cenzurowanej gazety Mauretanii". Konkurencja jest ostra - co roku powstaje tu i ginie około 40 niezależnych pism[3].
(1.2) Był jak rozbitek na małej wyspie, pomimo pozorów żył z dnia na dzień, i materialnie, i duchowo. Nie było idei, za którą stanąłby do walki, żaden szczytny cel go nie zagrzewał[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) szczytny tytuł • szczytna zasługa
(1.2) szczytny cel
synonimy:
(1.1) prestiżowy, chlubny
(1.2) zacny, cnotliwy, szlachetny
antonimy:
(1.1) kompromitujący, wstydliwy
(1.2) niecny, haniebny, niemoralny, nieszczytny, grzeszny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaszczyt mrz, zaszczytek mrz, szczytność ż
przysł. szczytnie
przym. zaszczytny, nieszczytny
czas. szczycić się, szczycić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szczytny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szczytny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Olga Stanisławska, Gazeta Wyborcza, 1998-10-02, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Arkady Fiedler, Madagaskar okrutny czarodziej, 1969, Narodowy Korpus Języka Polskiego.