wróg publiczny

wróg publiczny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, której działania są postrzegane jako przestępstwa, uważana za zagrożenie dla społeczności i napiętnowana przez nią

odmiana:

(1.1) związek zgody;

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wróg publiczny	wrogowie publiczni
dopełniacz	wroga publicznego	wrogów publicznych
celownik	wrogowi publicznemu	wrogom publicznym
biernik	wroga publicznego	wrogów publicznych
narzędnik	wrogiem publicznym	wrogami publicznymi
miejscownik	wrogu publicznym	wrogach publicznych
wołacz	wrogu publiczny	wrogowie publiczni

przykłady:

(1.1) Jak wszystkim wiadomo od morza do Tatr, w naszej błogosławionej krainie – jest pan Wrogiem Publicznym. To piętno wielce zasłużone (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przestępca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

wróg publiczny numer jeden

etymologia:

kalka z ang. public enemy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) public enemy
• łaciński: (1.1) publicus hostis
• węgierski: (1.1) közellenség

źródła: