smark

smark (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. (t. żart.) niedobry chłopiec

(1.2) pot. (t. pejor.) człowiek niedojrzały

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. wydzielina z nosa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smark	smarkowie / smarcy
dopełniacz	smarka	smarków
celownik	smarkowi	smarkom
biernik	smarka	smarków
narzędnik	smarkiem	smarkami
miejscownik	smarku	smarkach
wołacz	smarku	smarkowie / smarcy
depr. M. i W. lm: (te) smarki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smark	smarki
dopełniacz	smarku	smarków
celownik	smarkowi	smarkom
biernik	smark	smarki
narzędnik	smarkiem	smarkami
miejscownik	smarku	smarkach
wołacz	smarku	smarki

przykłady:

(1.1) Wczoraj smark sąsiadów wlazł przez okienko do piwnicy.

(1.2) Brakowało, żebym się jakiemuś smarkowi musiał tłumaczyć!

(2.1) Nie jedz smarków, weź chusteczkę!

składnia:

kolokacje:

(1.2) młody smark

(2.1) otrzeć / wytrzeć smarki

synonimy:

(1.1) gnojek, małolat, smarkacz, smarkul, smyk

(1.2) pętak, smarkacz, smarkul

(2.1) gil, glut, koza, śpik

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dziecko

(1.2) mężczyzna

(2.1) wydzielina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. smarkacz mos, smarkanie n, smarknięcie n

czas. smarkać ndk., smarknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *smr̥kati → smarkać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brat; (2.1) snot
• włoski: (1.1) moccioso m; (2.1) moccio m, mocciolo m

źródła: