pnącze

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pnącze (język polski)[edytuj]

pnącze (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bot. ogrod. roślina o długich pędach, wijąca się ku górze; zob. też pnącze w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Sadzonki róży mają rozmiary od zwartych, miniaturowych róż, do pnącz osiągających 7 metrów wysokości.
(1.1) Kraina nie była pustynna: jak okiem sięgnąć, widniały w niej doliny i wzgórza, porosłe ślicznymi kępami drzew, wokół których wiły się pnącze, zwoje bluszczu i winogradu zwieszały się ze skał.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) bluszcz, liana
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. piąć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. piąć[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pnącze” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Henryk Sienkiewicz Dwie łąki
  3. "Brückner Aleksander, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 19749"