zezwierzęcenie

zezwierzęcenie (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) książk. rzecz. odczas. od zezwierzęcieć

(1.2) książk. stan osoby, która zezwierzęciała, stała się okrutna, zdemoralizowana, pozbawiona cech człowieczeństwa

odmiana:

(1.1-2) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zezwierzęcenie
dopełniacz	zezwierzęcenia
celownik	zezwierzęceniu
biernik	zezwierzęcenie
narzędnik	zezwierzęceniem
miejscownik	zezwierzęceniu
wołacz	zezwierzęcenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1-2) okrucieństwo

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zwierzę n, zwierzak m, zwierzyna ż, zwierzątko n

przym. zezwierzęciały

czas. zwierzęcieć, zezwierzęcieć dk., zezwierzęcić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: