Przejdź do zawartości

szczęk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ʃt͡ʃɛ̃ŋk], AS[ščẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odgłos powstający przy uderzeniu o siebie metalowych lub szklanych przedmiotów

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: szczęka
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z pola bitwy dobiegały odgłosy walki: okrzyki rycerzy, szczęk broni i jęki rannych.
(1.1) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) szczęk broni / oręża / wiadra • szczęk klucza w zamkuzamknąć się ze szczękiem • blaszany szczęk
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. szczękać ndk., szczęknąć dk.
rzecz. szczęka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Juliusz Słowacki: Kulik (pl). pl.wikisource.org.