jęk

jęk (język polski)

wymowa:

IPA: [jɛ̃ŋk], AS: [i ̯ẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) żałosny głos wydawany przez człowieka pod wpływem bólu lub cierpienia

(1.2) żałosny, przeciągły dźwięk wydawany przez niektóre ptaki, wytwarzany przez maszyny, instrumenty muzyczne, szum wiatru itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jęk	jęki
dopełniacz	jęku	jęków
celownik	jękowi	jękom
biernik	jęk	jęki
narzędnik	jękiem	jękami
miejscownik	jęku	jękach
wołacz	jęku	jęki

przykłady:

(1.1) Z pola bitwy dobiegały odgłosy walki: okrzyki rycerzy, szczęk broni i jęki rannych.

(1.2) Czasem zdawało się, że w powietrzu słychać było przeciągły jęk organów, płynący z kaplicy klasztornéj.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) jęczenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jęczenie n, jęknięcie n, pojękiwanie n

czas. jęczeć ndk., jęknąć dk., pojękiwać ndk.

przym. jękliwy, jęczący

przysł. jękliwie, jęcząco

związki frazeologiczne:

etymologia:

od prasł. *ękъ → jęk (1.1), od czasownika *ęčati lub *ękati (od tego czasownik pol. jękać)

por. bułg. ек, chorw. jek, czes. jak, mac. ек, słc. jak, słń. jek i serb. јек

notowane od XVI wieku

źródłosłów dla białor. енк

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) groan, howl, moan; (1.2) groan, howl, moan
• białoruski: (1.1) стогн m (stohn)
• czeski: (1.1) zasténání n
• esperanto: (1.1) ĝemo, lamento
• estoński: (1.1) ohkamine, oie, oigamine
• kaszubski: (1.1) jik m, jãk m, chlëch m, jazgol m
• litewski: (1.1) dejavimas m
• łaciński: (1.1) gemitus m
• łotewski: (1.1) vaids m
• niemiecki: (1.1) Stöhnen n
• rosyjski: (1.1) причитание, стон, вой; (1.2) стон, вой
• słowacki: (1.1) ston m, zasténání n
• ukraiński: (1.1) стогнання n (stohnannya)

źródła: