wesoły

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wesoły (język polski)[edytuj]

wesoły (1.3) uśmiech
wymowa:
IPA[vɛˈsɔwɨ], AS[vesou̯y] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który odczuwa rozbawienie, ma dobry humor, nastrój; nie jest smutny
(1.2) taki, który wprawia w dobry humor
(1.3) świadczący o dobrym humorze, nastroju
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W trudnych sytuacjach był wesoły i taktowny.
(1.2) Zaśpiewajmy jakąś wesołą piosenkę!
(1.2) (…) po weselach z skrzypcami chodził, po kolędach biegał, mięsopustne maszkary robić umiał i fraszki wesołe wyprawiał[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wesoły chłopak / człowiek • wesoła dziewczyna • wesołe dziecko
(1.2) wesoła muzyka / zabawa / piosenka
(1.3) wesoły uśmiech • wesoła twarz • wesołe usposobienie
synonimy:
(1.1) radosny
antonimy:
(1.1) ponury, smutny, poważny, zmartwiony, niewesoły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. weselnik mos, wesołość ż, wesołek m, wesele n, weselisko n, Wesoła ż, rozweselanie n, rozweselenie n, weselenie n
czas. rozweselać ndk., rozweselić dk., weselić ndk.
przym. weselny
zdrobn. wesolutki
przysł. wesoło, wesolutko
związki frazeologiczne:
wesołe miasteczkoWesołych Świąt
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: