staroturecki

staroturecki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌstarɔtuˈrɛʦ̑ʲci], AS: [staroturecʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) używany, powstały, dziejący się w dawnej Turcji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Turcji

(1.2) odnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.; zob. też Turkuci w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) język staroturecki (1.2), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski; zob. też język staroturecki w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	staroturecki		staroturecka	starotureckie	starotureccy	starotureckie
dopełniacz	starotureckiego		starotureckiej	starotureckiego	starotureckich
celownik	starotureckiemu		starotureckiej	starotureckiemu	starotureckim
biernik	starotureckiego	staroturecki	staroturecką	starotureckie	starotureckich	starotureckie
narzędnik	starotureckim		staroturecką	starotureckim	starotureckimi
miejscownik	starotureckim		starotureckiej	starotureckim	starotureckich
wołacz	staroturecki		staroturecka	starotureckie	starotureccy	starotureckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Na szczęście po rewolucji Atatürka nie zginęło wszystko, co „swoiste i starotureckie”, ponieważ hreczkosiej widzi kawiarnię, gdzie w trakcie picia kawy można zamówić pedicure.

(1.2) Kaganat Turków, czyli Staroturecki, obejmował tereny od Morza Czarnego po Koreę na wschodzie.

(2.1) Uczęszczał ponadto na wykłady starotureckiego i ujgurskiego znanego mongolisty i turkologa prof. Mariana Lewickiego.

składnia:

kolokacje:

(1.2) okres staroturecki • kaganat staroturecki • kurhan staroturecki • zabytki / napisy / inskrypcje / teksty starotureckie • słownik staroturecki • gramatyka staroturecka • runy starotureckie

synonimy:

(1.2) staroturkijski

(2.1) staroturkijski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. stary + -o- + turecki

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) Old Turkic; (2.1) Old Turkic, the Old Turkic language
• japoński: (1.2) 古テュルクの (こチュルクの, ko-churuku no), 古テュルク語の (こチュルクごの, ko-churukugo no); (2.1) 古テュルク語 (こチュルクご, ko-churukugo)
• niemiecki: (1.2) alttürkisch; (2.1) Alttürkisch n
• rosyjski: (1.2) древнетюркский; (2.1) древнетюркский (язык) m

źródła: