runa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: RunaRúna

runa (język polski)[edytuj]

pergamin zapisany runami (1.1)
wymowa:
IPA[ˈrũna], AS[rũna], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. jęz. znak pisma runicznego; zob. też Runy w Wikipedii
(1.2) ezot. gry wideo magiczny symbol lub niewielki przedmiot z takim symbolem
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) runologrunologia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. runy nmos
przym. runiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

runa (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈru.na]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. litera z alfabetu run
(1.2) zabytek pisma runicznego
(1.3) (Argentyna i Boliwia) bot. rodzaj małego ziemniaka

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) Indianin
odmiana:
(1) lm runas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) escrito con runasnapisany runami
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.3) papa
(2.1) indio
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. rúnico, daw. runo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) p.łac. runa < goc. rûna
(2) z języka keczua
uwagi:
(1.2) przeważnie w lm
źródła:

runa (język łaciński)[edytuj]

runa (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) oszczep, dziryt[1]
(1.2) pismo runiczne[1]
odmiana:
(1.1-2) rūna, rūnae (deklinacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „runa” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 596.

runa (język łotewski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mowa (zdolność mówienia)
(1.2) mowa, przemówienie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) runas orgāninarządy mowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. runāšana
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

runa (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) runa[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. runový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „runa” w: Slovník cudzích slov (akademický), pod red. V. Petráčkovej i J. Krausa, Slovenské pedagogické nakladateľstvo – Mladé letá, Bratysława 2005, ISBN 80-10-00381-6.

runa (język szwedzki)[edytuj]

runor (1.1)
wymowa:
[²r'u:na]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) hist. jęz. runa[1]
odmiana:
(1.1) en runa, runan, runor, runorna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) runinskrift
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 925.

runa (język włoski)[edytuj]

rune (1.1)
wymowa:
IPA/ˈru.na/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. jęz. runa
odmiana:
(1.1) lp runa; lm rune
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) runologia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. runite ż
przym. runico
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: