kurhan

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kurhan (język polski)[edytuj]

kurhan (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkurxãn], AS[kurχãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archeol. rodzaj mogiły w kształcie kopca; zob. też kurhan w Wikipedii
(1.2) książk. kopiec usypany na cześć kogoś lub na pamiątkę czegoś
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Archeolodzy zamierzają zbadać pobliski kurhan.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) grobowiec, tumulus
(1.2) kopiec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. kurhanek m
przym. kurhanowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
ukr. курга́н < tur. kurganogród[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.

kurhan (język czeski)[edytuj]

kurhan (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) archeol. kurhan
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kurhan (język słowacki)[edytuj]

kurhan (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) archeol. kurhan[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.