dawny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dawny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈdavnɨ], AS[davny]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający miejsce dłuższy czas temu; pochodzący z odległych lat; sięgający dalekiej przeszłości
(1.2) taki jak poprzednio; poprzedni
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Dzisiejsza ulica Piłsudskiego to dawna ulica Lenina; nazwę zmieniono wkrótce po upadku komunizmu.
(1.2) Po odebraniu dyplomu uznania od prezesa, wróciłem na swoje dawne miejsce w kącie sali.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dawne czasy / dziejeod najdawniejszych czasów • dawny zwyczaj
(1.2) dawny adres • dawny nałóg • dawne miejsce
synonimy:
(1.1) skrót daw., d.
(1.2) poprzedni
antonimy:
(1.1) nowy, niedawny
(1.2) nowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dawność ż
przysł. dawno, dawniej
związki frazeologiczne:
od dawnaod dawien dawnaz dawien dawna
etymologia:
od prasł. *davьnъ[1]
por. białor. даўні, chorw. davni, czes. dávný, ros. давний, karpatorusiń. давный i ukr. да́вній
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: