gramatyka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gramatyka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɡrãˈmatɨka], AS[grãmatyka], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. na 3 syl. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. zbiór reguł opisujących system języka[1]; zob. też gramatyka w Wikipedii
(1.2) jęz. dział językoznawstwa obejmujący morfologię i składnię[1]; zob. też gramatyka w Wikipedii
(1.3) eduk. lekcja w szkole mająca za przedmiot właściwości gramatyczne jakiegoś języka[1]
(1.4) podręcznik zawierający sformułowane reguły gramatyczne[2]
(1.5) kulin. staropolska gęsta polewka (zupa) z piwa albo wina i chleba

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: gramatyk
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Gramatyka jest przydatna podczas nauki języka.
składnia:
kolokacje:
(1.2) gramatyka opisowagramatyka deskryptywnagramatyka synchronicznagramatyka diachronicznagramatyka historyczna
(1.4) gramatyka normatywnagramatyka preskryptywnagramatyka opisowagramatyka deskryptywna • gramatyka szkolna
synonimy:
(1.5) grumatka, gromatka, gamratka, garmatka
antonimy:
hiperonimy:
(1.5) polewka, zupa
hiponimy:
holonimy:
(1.2) językoznawstwo, lingwistyka
meronimy:
(1.1) fonologia, morfologia, składnia
wyrazy pokrewne:
rzecz. agramatyzm m, gramatyk m, gramatyczność ż, niegramatyczność ż
przym. agramatyczny, gramatyczny, niegramatyczny
przysł. gramatycznie, niegramatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) gr. γραμματική
źródłosłów nazwiska Gramatyka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gramatyka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. gramatyka - Poradnia językowa PWN, data publikacji: 15.05.2006, data dostępu: 28.01.2019