Turcja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Turcja (język polski)[edytuj]

Turcja (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈturʦ̑ʲja], AS[turcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) polit. geogr. państwo na pograniczu Europy i Azji; zob. też Turcja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na wakacjach byliśmy w Turcji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieszkać w Turcji • jechać do Turcji
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. panturkizm mrz, turecki mrz, Turek mos, Turczynka ż, turcyzm mrz, turecczyzna ż, poturczeniec mos
przym. turecki, turkijski, turski
czas. turczyć ndk.
przysł. po turecku
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: indeks państw świata
tłumaczenia:
źródła: