Przejdź do zawartości

spokój

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈspɔkuj], AS[spokui ̯] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) równowaga psychiczna; brak gniewu, zdenerwowania
(1.2) stan pozbawiony kłótni, zatargów, konfliktów, sprzeczek
(1.3) cisza, brak hałasu, rumorów
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.2) W naszym domu panuje spokój i harmonia.
(1.3) Spokój tego małego miasteczka jest zachwycający.
składnia:
kolokacje:
(1.1) osiągnąć spokój ducha
synonimy:
(1.1) harmonia, zimna krew, równowaga, opanowanie, równowaga, zrównoważenie
(1.2) pokój
(1.3) łagodność
antonimy:
(1.1) nerwowość, niepokój
(1.3) wrzawa
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spokojny, pokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
związki frazeologiczne:
dać święty spokójdać sobie spokójmieć święty spokójolimpijski spokójspoczywać w spokojustoicki spokójświęty spokójzostawić w spokoju
etymologia:
pol. s + pokój[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „spokój” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.