spokojność
spokojność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. daw. poczucie bezpieczeństwa[1], brak obaw, lęków[2]
- (1.2) przest. opanowanie, równowaga wewnętrzna[2]
- (1.3) przest. życie bez wojny, pokojowe warunki życia[2]
- (1.4) przest. zacisze, ustronność, cisza, milczenie[2]
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spokojność spokojności dopełniacz spokojności spokojności celownik spokojności spokojnościom biernik spokojność spokojności narzędnik spokojnością spokojnościami miejscownik spokojności spokojnościach wołacz spokojności spokojności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) spokojność + D.
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) niespokojność
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spokojny, spokój m, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
- czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.
- przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
- przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
- wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
- partyk. spoko, spoczko
- ims. uspokojony, uspokajający
- związki frazeologiczne:
- wyprosić się na spokojność / wyjść na spokojność
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) спакойнасць ż
- francuski: (1.1) tranquillité ż, calme ż, repos ż, paix m, quiétude m; (1.2) repos ż; (1.3) calme ż
- rosyjski: (1.1) спокойность ż; (1.4) тихость ż, тишина ż
- źródła:
- ↑
Hasło „spokojność” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasło „spokojność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
