zaspokajać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zaspokajać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌzaspɔˈkajäʨ̑], AS[zaspokai ̯äć], zjawiska fonetyczne: podw. art.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaspokoić)

(1.1) aspekt niedokonany od: zaspokoić[1]

czasownik zwrotny niedokonany zaspokajać się (dk. zaspokoić się)

(2.1) aspekt niedokonany od: zaspokoić się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Czekolada zaspokaja głód, ale co najważniejsze, daje dużo energii[2].
(2.1) Cierpienia przez nich zadawane, nie samem tylko wołaniem o pomstę do Boga zaspokajać się winny; oni nie znają prawdziwego Boga, szydzą z Niego, nie obawiają się Jego sprawiedliwości[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) zaspokajać głód / pragnienie / potrzeby / ciekawość • zaspokajać (kogoś) seksualnie • zaspokajać sprawę / interes • zaspokajać dług
synonimy:
(1.1) zadowalać, nasycać, dogodzać, uciszać, uspokajać, łagodzić, wyciszać, załatwiać, kończyć, robić, regulować, spłacać, naprawiać
(2.1) uciszać się, uspokajać się, wyciszać się, spłacać się
antonimy:
(1.1) zabierać, utrudniać, zadłużać, denerwować, gniewać, złościć, pot. wkurzać, wnerwiać, wulg. wkurwiać
(2.1) denerwować się, gniewać się, złościć się, pot. wkurzać się, wnerwiać się, wulg. wkurwiać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. spokojny, pokój mrz, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m
czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk.
przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno
przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco
wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko
partyk. spoko, spoczko
ims. uspokojony, uspokajający
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + spokój + -ać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaspokoić-zaspokajać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wiesław Koluch, Z pamiętnika polskiego najemnika, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Pamiętnik historyczny o wyprawie partyzanckiej do Polski w roku 1833, Karol Borkowski