Przejdź do zawartości

gniew

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Gniew
wymowa:
IPA: [ɟɲɛf], AS: [ǵńef], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) uczucie złości, silne niezadowolenie z czegoś lub kogoś; zob. też gniew (emocja) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kamil w gniewie zdemolował własny pokój.
(1.1) Tłumacz przez dobrych kilka minut szeptał mu do ucha, przerażony groźbą gniewu przełożonego. Bał się, że mułła nie zrozumiał jego przekładu[1].
(1.1) Żeglarz nie przestraszył się gniewu mórz, choć szalał sztorm.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zrobić coś z (powodu) gniewu / w gniewie • wpaść w gniew • pałać / kipieć gniewem • wyładowywać gniew na kimśhamować / powściągać gniew • wybuchnąć gniewem
synonimy:
(1.1) złość, wściekłość
antonimy:
(1.1) spokój
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gniewianin m, gniewianka ż, Gniew m, rozgniewanie n, gniewanie n, zagniewanie n, pogniewanie n, gniewność ż, gniewnik m
czas. zagniewać, gniewać ndk., pogniewać dk.
przym. gniewny
przysł. gniewnie
związki frazeologiczne:
gniew bez siły – owoc zgniłygniew nie ma rozumugniewu i zazdrości nie zjesz, choć połkniesz
etymologia:
prasł. *gněvъ[2]
źródłosłów nazwisk Gniewek, Gniewko[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wojciech Jagielski, Modlitwa o deszcz, 2002 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gniew” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  3. Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 224.