spoczko

spoczko (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) pot. spokojnie, zachowaj spokój, nie denerwuj się (derywat od „spoko”)

partykuła

(2.1) pot. w porządku, dobrze, zgoda (derywat od „spoko”)

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) – Kochanie, jak było w pracy? – A, spoczko nuda, rozwaliłem dziś Boeinga, poza tym luzik.

(2.1) – Świetnie, w takim razie będę cię oczekiwał. – W podziękowaniu skinąłem głową. – Spoczko. Widzimy się później.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) OK, kk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, pokój mrz, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko

partyk. spoko

ims. uspokojony, uspokajający

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spoko

uwagi:

tłumaczenia:

(1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spoko

źródła: