żywy duch

żywy duch (język polski)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jakakolwiek osoba

odmiana:

(1.1) zwykle lp,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żywy duch	żywe duchy
dopełniacz	żywego ducha	żywych duchów
celownik	żywemu duchowi	żywym duchom
biernik	żywego ducha	żywych duchów
narzędnik	żywym duchem	żywymi duchami
miejscownik	żywym duchu	żywych duchach
wołacz	żywy duchu	żywe duchy

przykłady:

(1.1) W budynku nie ma żywego ducha, a miasto musi płacić za ten pustostan 25 tysięcy na miesiąc.

(1.1) Zaczął wołać Tarasa, ogrodnika. Żywy duch nie odpowiedział na to wołanie.

(1.1) Na zewnątrz grom, na zewnątrz błysk – ani żywego ducha (…).

(1.1) Przy tobie nie ma żywego ducha. Co tam wkoło siebie chwytasz? Kogo wołasz, z kim się witasz?

(1.1) Oddziały hetmańskie przecwałowały niemal przez cały step, na swojej drodze nie napotkawszy żywego ducha.

składnia:

kolokacje:

(1.1) nie ma / nie było / nie byłoby / nie będzie żywego ducha • ani / ni żywego ducha • nigdzie / wkoło / wokół żywego ducha • nie dostrzegać / nie napotkać / nie spotkać / nie widzieć / nie zastać • żywy duch się nie ostał

synonimy:

(1.1) żywa dusza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

niemal wyłącznie używane w przeczeniach, najczęściej w formie D. lp; patrz sekcja kolokacje

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) living soul, not a soul
• duński: (1.1) w przeczeniach ikke en sjæl, ikke en levende sjæl, ikke en mors sjæl
• portugalski: (1.1) vivalma

źródła: