Przejdź do zawartości

płacić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

płacić (język polski)

[edytuj]
kobieta płaci (1.1)
mężczyzna płaci (1.1) kartą
wymowa:
?/i, IPA[ˈpwat͡ɕit͡ɕ], AS[pu̯aćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zapłacić)

(1.1) dawać (przekazywać) pieniądze za coś
(1.2) pot. ponosić konsekwencje
(1.3) st.pol. stawać się opłacalnym, nabywać wartości
(1.4) st.pol. dawać płaty (tkaniny)[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W sklepach za towary trzeba płacić.
(1.2) Do dziś płaci za pomyłkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) płacić gotówką / kartą / czekiem / przelewem
synonimy:
(1.1) uiszczać, wynagradzać, opłacać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zapłacić, dopłacać, przepłacać
rzecz. dopłata ż, płatność ż, płatnik m, płacenie n, płaca ż
przym. płatny, płacowy
związki frazeologiczne:
słono za coś płacićmyśl cła nie płaci
etymologia:
prasł. *platitiwręczać płaty < prasł. *platъpłat; płaty płótna spełniały u dawnych Słowian rolę środka płatniczego[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Halina Kurkowska, O zmianach znaczeń wyrazów, „Poradnik Językowy” z. 3, 1949, s. 12.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „płacić” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.