budynek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

budynek (język polski)[edytuj]

budynek (1.1)
budynek (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[buˈdɨ̃nɛk], AS[budnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. budowla naziemna o funkcji mieszkalnej lub użytkowej
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ten budynek jest bardzo wysoki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gmach, dom
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) budowla
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. budowla ż, budowlaniec m, budowa ż, budowlany m, zabudowanie n, budowniczy mos
czas. budować ndk.
przym. budulcowy, budowlany, budujący, budowniczy
przysł. budująco
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) śwn. büding[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 40.