musieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

musieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈmuɕɛ̇ʨ̑], AS[muśėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
?/i
znaczenia:

czasownik modalny

(1.1) być zobowiązanym do zrobienia czegoś
(1.2) potrzebować zrobić coś
(1.3) zapewne, z dużym prawdopodobieństwem; zgodnie z domysłami
odmiana:
(1) koniugacja VIIa
przykłady:
(1.1) Muszę na jutro napisać artykuł.
(1.1) Ktoś musi mi pomóc.[1]
(1.2) Musicie zabrać ze sobą zapasy na drogę, inaczej będziecie głodni.
(1.3) Musisz być bardzo zmęczony po tej podróży.
składnia:
(1) musieć + czas.
(1.1-2) musieć + bezok.[2]
kolokacje:
synonimy:
(1.2) potrzebować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mus m, przymus m, przymusik m, muszenie n, przymuszenie n, przymuszanie n, wymuszanie n, wymuszenie n; zmuszanie n, zmuszenie n, wmuszanie n, wmuszenie n, musek m
czas. przymuszać ndk., przymusić dk., wymuszać ndk., wymusić dk., zmuszać ndk., zmusić dk., wmuszać ndk., wmusić dk.
przym. musowy, przymusowy
przysł. musowo, przymusowo, z musu
związki frazeologiczne:
dobrego człowiek nie wytrzyma, a złe musimusi to na Rusi / musi to na Rusi, a w Polsce jak kto chcenie rade kury na wesele, ale muszą
etymologia:
(1.1) niem. müssen (przejęte przez języki zachodniosłowiańskie)[3]; jest to wczesne zapożyczenie z języków germańskich[4]
uwagi:
W odróżnieniu od np. języka angielskiego, nie musieć oznacza brak konieczności zrobienia czegoś, a nie konieczność niezrobienia tego.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Gwiezdne wojny: Ostatni Jedi - zwiastun
  2. Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
  3. Natalija Ewgeniewna Ananiewa, Germanizmy leksykalne w dwóch polskich gwarach wyspowych na Syberii, „Gwary Dziś”, t. 7, 2015, s. 170.
  4. S. Wędkiewicz, Ze słownictwa gwarowego. Przysłówkowe musi = zapewne, podobno, „Język Polski” nr 1/1914, s. 18.