korek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: korrek

korek (język polski)[edytuj]

korki (1.1)
korek (1.2)
korek (1.3)
korek (1.4)
korki (1.6)
korek (1.7)
korek (1.10)
wymowa:
IPA[ˈkɔrɛk], AS[korek] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zatyczka od butelki wykonana z korka (1.3) lub innego materiału
(1.2) pot. zakrętka od butelki; zob. też korek w Wikipedii
(1.3) bot. tkanka roślinna pokrywająca łodygi, bulwy i korzenie dębu korkowego i korkowca
(1.4) transp. pot. zahamowanie w ruchu ulicznym; zob. też korek drogowy w Wikipedii
(1.5) podeszwy butów
(1.6) zob. korkibuty piłkarskie
(1.7) bezpiecznik w instalacji elektrycznej; zob. też korek (bezpiecznik elektryczny) w Wikipedii
(1.8) zob. koreczekprzekąska
(1.9) zob. korkipot. korepetycje
(1.10) zamknięcie odpływu w zlewie lub wannie
(1.11) środ. przestępców udawanie sztucznego tłoku w celu dokonania kradzieży kieszonkowej[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) środ. uczn. żart. korepetytor[2]
(2.2) środ. żołnierzy niski żołnierz[1]
(2.3) środ. uczn. korepetytor[3]
odmiana:
(1.1-10)
(2.1-2)
przykłady:
(1.4) Modernizacji ronda Zesłańców Syberyjskich warszawscy kierowcy czekają jak kania dżdżu - codziennie tworzą się tam gigantyczne korki[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) korek gumowy / plastikowy / teflonowy
(1.3) korek użytkowy
synonimy:
(1.1) zatyczka, zamknięcie
(1.2) zakrętka
(1.4) zator, kongestia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1-10)
rzecz. korkowiec m, korkowanie n
zdrobn. koreczek m
przym. korkowy
czas. okorować, okorowywać
związki frazeologiczne:
korek analny
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.9) zobacz listę tłumaczeń w haśle: korepetycja
(2.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: korepetytor
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „korek” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 17, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 316-317.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „korek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Jerzy Żebrowski, O formach ekspresywnych typu kacanapa, sobielizant i Że-pycha, „Poradnik Językowy” nr 8/1938–1939, s. 149.
  4. Życie Warszawy, nr 13.11, Warszawa, 2001 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

korek (język czeski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) bot. korek (tkanka roślinna i materiał z niej)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. korkový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: