Przejdź do zawartości

chodzenie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chodzenie (język polski)

[edytuj]
chodzenie (1.1)
wymowa:
IPA: [xɔˈd͡zɛ̃ɲɛ], AS: [χoʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) poruszanie się pieszo
(1.2) stałe i regularne przemieszczanie się w jakimś kierunku, do jakieś miejsca
(1.3) o mechanizmie: działanie
(1.4) pot. pozostawanie w bliskiej zażyłości emocjonalnej o podłożu seksualnym z drugą osobą, bez formalnego zobowiązania
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikchodzenie
dopełniaczchodzenia
celownikchodzeniu
biernikchodzenie
narzędnikchodzeniem
miejscownikchodzeniu
wołaczchodzenie
przykłady:
(1.1) Domeną fakira jest chodzenie boso po rozżarzonych węglach.
(1.2) Nigdy nie lubiłem rodzinnego chodzenia do kościoła.
(1.4) W piątek jest rocznica Ani i mojego chodzenia.
(1.4) Uproszczoną, na potrzeby rozwoju młodzieńczego, wersją małżeństwa jest chodzenie.
składnia:
kolokacje:
(1.2) chodzenie do pracy / szkoły / kościoła
synonimy:
(1.1) kroczenie, stąpanie
(1.2) uczęszczanie
(1.4) bycie w związku, bycie ze sobą
antonimy:
(1.1) stanie
(1.4) zerwanie (relacji)
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) błądzenie, brodzenie, deptanie, dreptanie, lunatykowanie, spacerowanie, wędrowanie; pot. łażenie, szwendanie się
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zejście n, przechodka ż, nadejście n, chód m, chodzik m, chodnik m, chodniczek m, chodnikowiec m, chodak m, chodaczek m, chodzony m, chodnica ż, chodliwość ż, chodziarz m, chodziarka m, chadzka ż, chadzanie n
czas. zejść, obejść, chodzić ndk., chadzać ndk.
przym. chodny, chodnikowy, chodliwy, chodziwy, chodziarski
wykrz. chodu
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od chodzić
uwagi:
zob. też chodzenie w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=chodzenie&oldid=8458856”