bycie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bycie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbɨʨ̑ɛ], AS[byće], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) istnienie
(1.2) znajdowanie się w jakimś miejscu
(1.3) charakteryzowanie się jakąś cechą
(1.4) wykonywanie jakiegoś zawodu
(1.5) uczestniczenie w czymś
(1.6) należenie do jakiejś organizacji
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.2) Masz oczy marzące, i styl bycia luźny. / Na pozór łagodny, okrutny jesteś i próżny.[1]
(1.3) Rzekomo bycie uczciwym popłaca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) styl / sztuka / sposób / radość / plusy / minusy bycia kimś (jakimś) • rezygnować / zrezygnować z bycia kimś • bycie lepszym / gorszym / …
synonimy:
(1.1) bytność
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) istnienie[2]
hiponimy:
(1.2) pobyt[2]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. obycie n, byt m, pobytówka ż, niebyt m, bywalec m
czas. być / bywać, pobyć, ubyć / ubywać, odbyć / odbywać, zbyć / zbywać, nabyć / nabywać, wybyć / wybywać, przybyć / przybywać, obyć się, wyzbyć / wyzbywać
przym. bytowy, pobytowy
związki frazeologiczne:
bycie sobą
etymologia:
rzecz. odczas. od być
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Olga Jackowska piosenka To tylko tango z repertuaru grupy Maanam
  2. 2,0 2,1 Hasło „bycie” w: Lidia Wiśniakowska, Słownik wyrazów bliskoznacznych PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 978-83-01-14780-8.