potrzeba

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

potrzeba (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔˈṭʃɛba], AS[poṭšeba], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczucie konieczności wykonania lub zrobienia czegoś
(1.2) cel jakiegoś działania
(1.3) st.pol. bitwa
(1.4) st.pol. wojna[1]

czasownik

(2.1) tylko jako orzecznik wymagać czegoś, potrzebować czegoś

partykuła

(3.1) = trzeba
odmiana:
(1.1-4)
(2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Czuję potrzebę redagowania Wikisłownika.
(1.2) Nie ma potrzeby tego robić.
(2.1) Nie potrzeba nam tego robić.
składnia:
(1) potrzeba + D. • potrzeba do + D.
(2) potrzeba + C. + D. • potrzeba + C. + bezokolicznik
kolokacje:
(1.1) czuć/odczuwać/mieć potrzebę (do) czegośzaspokajać potrzebę • potrzeba fizjologicznapotrzeba naturalnaartykuł pierwszej potrzeby
(2.1) potrzeba komuś czegoś • potrzeba komuś zrobić coś
synonimy:
(1.1) imperatyw
(3.1) trzeba
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1-2) czas. potrzebować; przym. potrzebny
(3.1) partykuła trzeba
związki frazeologiczne:
(1.1) pójść za potrzebąpotrzeby własnepotrzeba nauczy szukać chleba
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, Halina Satkiewicz, Język i my, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 126.