Świętowit

Świętowit (język polski)

Współczesne wyobrażenie posągu Świętowita (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. słow. słowiański bóg wojny i urodzaju czczony przez plemię Ranów, którego główna świątynia znajdowała się na wyspie Rugia, na przylądku Arkona; zob. też Świętowit w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Świętowit	Świętowitowie
dopełniacz	Świętowita	Świętowitów
celownik	Świętowitowi	Świętowitom
biernik	Świętowita	Świętowitów
narzędnik	Świętowitem	Świętowitami
miejscownik	Świętowicie	Świętowitach
wołacz	Świętowicie	Świętowitowie
depr. M. i W. lm: (te) Świętowity

przykłady:

(1.1) Wedle wiary Rugian walczył Świętowit, bo tak się bałwan nazywał, na tym koniu przeciw wrogom swej czci, a dowodziło tego, że koń, acz na noc zamknięty w swej stajni, rano nieraz tak zziajany, a ubłocony wyglądał, jakby w powrocie z wyprawy bardzo znaczną przebiegał drogę.

(1.1) Ten sam Daćbóg w Arkonie nazywał się Świętowitem, był przecież dawcą urodzajów, któremu na cześć obchodzono najwalniejsze Święto doroczne po żniwach, niby bohacz białoruski, czczony tej samej porze.

(1.1) Poza nim plasują się bóstwa lokalne, z których część, jak Świętowit, może zostać utożsamiona z interesami państwowymi i awansować na głównego boga.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bóg Świętowit

synonimy:

(1.1) war. Swantewit, Swentowit

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. święto n, święta ż, świętość ż, świątynia ż, świątek m, świętoszek m, świętoszkowatość ż, święcone n, święconka ż, święcenie n, świętowanie n, wyświęcanie n

czas. święcić ndk., świętować ndk.

przym. Świętowitowy, święty, świąteczny, świątynny, świętoszkowaty

przysł. świątecznie, święcie, świętobliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

sztuczne zapożyczenie i transkrypcja łac. Suantouitus, ze st.poł. *Svątevit, które składa się ze st.poł. kontynuantów prasł. *svętъ → święty + *-o- + *-vitъ (przyrostek o niejasnym znaczeniu)

uwagi:

nie mylić z Światowid

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Svetovit, Sventovit, Svantovit, Svantevit
• białoruski: (1.1) Святавіт m
• bośniacki: (1.1) Svetovit m
• bułgarski: (1.1) Святовит m
• chorwacki: (1.1) Svetovit m
• czeski: (1.1) Svantovít m, Svantovit m
• dolnołużycki: (1.1) Swantowit m
• japoński: (1.1) スヴェントヴィト, スヴァントヴィト
• kaszubski: (1.1) Swiãtowit m
• łaciński: (1.1) Suantouitus m, Suantouith m, Suantuitho m, Suantevit m
• macedoński: (1.1) Световит m
• niemiecki: (1.1) Swantewit m, Swentowit m, Swantewit m
• nowogrecki: (1.1) Σβάντοβιτ m, Σβέντοβιτ m
• rosyjski: (1.1) Святовит m
• serbski: (1.1) Световит m
• słowacki: (1.1) Svantovít m
• słoweński: (1.1) Svetovit m
• staronordyjski: (1.1) Svanteviz m
• ukraiński: (1.1) Святовит m
• włoski: (1.1) Svetovit m

źródła: