Святовит

Святовит (język rosyjski)

transliteracja:

Svâtovit

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik żywotny, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) mit. słow. Świętowit

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Святови́т	Святови́ты
dopełniacz	Святови́та	Святови́тов
celownik	Святови́ту	Святови́там
biernik	Святови́та	Святови́тов
narzędnik	Святови́том	Святови́тами
miejscownik	Святови́те	Святови́тах

przykłady:

(1.1) В связи со Святовитом Саксон описывает следующий «плодородный» обряд, проводившийся после сбора урожая и, возможно, озимого сева: пирог круглой формы, сделанный почти в рост человека с использованием меда, приносился в дар божеству. → W związku ze Świętowitem Saxon opisuje następujący „płodny” rytuał, odbywający się po żniwach i ewentualnie zasiewach zimowych: jako dar dla bóstwa ofiarowywano okrągły placek z miodem, o wielkości zbliżonej do wysokości człowieka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) бо́г Святови́т → bóg Świętowit

synonimy:

(1.1) war. Свентови́т

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. святитель m, святость n, освящение n, святительство n

czas. святить ndk., святиться ndk., освящать ndk., освящаться ndk., освятить dk.

przym. святой, Святовитов, пресвятой, всесвятой, святейший

przysł. свято

związki frazeologiczne:

etymologia:

sztuczne zapożyczenie i transkrypcja łac. Suantouitus, ze st.poł. *Svątevit, które składa się ze st.poł. kontynuantów prasł. *svętъ → święty + *-o- + *-vitъ (przyrostek o niejasnym znaczeniu)

uwagi:

źródła:

Святовит (język ukraiński)

transliteracja:

Svâtovit

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) mit. słow. Świętowit

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Святови́т	Святови́ти
dopełniacz	Святови́та	Святови́тів
celownik	Святови́тові, Святови́ту	Святови́там
biernik	Святови́та	Святови́тів
narzędnik	Святови́том	Святови́тами
miejscownik	на/в Святови́тові, Святови́ті	на/в Святови́тах
wołacz	Святови́те	Святови́ти

przykłady:

(1.1) Як видно з цитованого вище опису Святовита, його унаочнення складається з аксіологічно вагомих для давніх слов’ян оптичних знаків. → Jak widać z powyższego opisu Świętowita, jego wyobrażenie składa się z aksjologicznie znaczących dla dawnych Słowian znaków optycznych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) бог Святови́т → bóg Świętowit

synonimy:

(1.1) war. Свентови́т

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. свято n, свята ż, святенько n, святечко n, святонько n, святість ż, свячення n, святиня ż, святилище n, святці lm, святоша m ż, святенник m, святенниця ż, святенництво n, святенність ż, святитель m, святець m, святки lm, святкування n, святковість ż, святочність ż

czas. святити ndk., святитися ndk., святкувати ndk., святкуватися ndk.

przym. святий, свят, святенький, свячений, святенницький, святительський, святковий, святочний, святний, святешний

przysł. святково, святочно, святешно

związki frazeologiczne:

etymologia:

sztuczne zapożyczenie i transkrypcja łac. Suantouitus, ze st.poł. *Svątevit, które składa się ze st.poł. kontynuantów prasł. *svętъ → święty + *-o- + *-vitъ (przyrostek o niejasnym znaczeniu)

uwagi:

nie mylić z Світовид

źródła: