wu wei

wu wei (język polski)

wymowa:

(spolszczona) ‹łułej›

​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) filoz. w taoizmie: zasada niedziałania, głosząca pozwalanie rzeczom istnieć zgodnie z naturą, a zdarzeniom biec tak, jak biec mają, bez wszelkiej ingerencji i narzucania czegokolwiek; zob. też wu wei w Wikipedii

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) I wtedy należy pójść za tym, jak sytuacja, w której w danej chwili jesteśmy, rozwija się. Bowiem, jak mówi Konfucjusz — Mędrzec na tronie rządzi nie-działając (wu wei). Wu wei jest wiedzą o tym, jak nie interweniować, jak współgrać z naturą rzeczy (xing), ponieważ — jak mówi Mencjusz, natura jest dobra.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 无为 (wú wéi)

uwagi:

spotykana pisownia: wuwei

tłumaczenia:

źródła: