opanować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

opanować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌɔpãˈnɔvaʨ̑], AS[opãnovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. opanowywać)

(1.1) przyswoić sobie wiedzę z danej dziedziny
(1.2) podporządkować sobie jakiś teren
(1.3) przejąć kontrolę nad czymś
(1.4) przeniknąć

czasownik zwrotny dokonany opanować się (ndk. opanowywać się)

(2.1) powściągnąć swoje emocje
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jacek opanował materiał do klasówki.
(1.3) Krew uderzyła mu do głowy, ale próbował się opanować.
(1.4) Opanował mnie strach i nie byłem w stanie nic zrobić.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nauczyć się, przyswoić sobie
(1.2) podbić, przejąć, zawładnąć
(1.3) przejąć kontrolę, zmonopolizować
(1.4) oblecieć, ogarnąć, przeniknąć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. panowanie n, opanowanie n, panicz m, panieństwo n
czas. panować ndk., zapanować dk.
przym. opanowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: opanowywać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: opanowywać się
źródła: