emocja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

emocja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɛ̃ˈmɔʦ̑ʲja], AS[ẽmocʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) silne poruszenie, wzruszenie, przejęcie, podniecenie; przeżywanie czegoś pod względem emocjonalnym, uczuciowym; zob. też emocja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zdecydowała, że będzie ukrywać swoje emocje.
składnia:
kolokacje:
(1.1) nadmiar emocji • emocje radości / smutku
synonimy:
(1.1) uczucie, afekt, namiętność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. emocjonować
przym. emocjonalny
przysł. emocjonalnie
rzecz. emocjonalność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. émotion, łac. e-moveo[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „emocja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Hasło „emocja” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.