klaustralny
klaustralny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) daw. klasztorny, zakonny[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik klaustralny klaustralna klaustralne klaustralni klaustralne dopełniacz klaustralnego klaustralnej klaustralnego klaustralnych celownik klaustralnemu klaustralnej klaustralnemu klaustralnym biernik klaustralnego klaustralny klaustralną klaustralne klaustralnych klaustralne narzędnik klaustralnym klaustralną klaustralnym klaustralnymi miejscownik klaustralnym klaustralnej klaustralnym klaustralnych wołacz klaustralny klaustralna klaustralne klaustralni klaustralne nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Cokolwiek zatem pisać będę o okazałości biskupów, toż samo brać należy czytelnikowi o klaustralnych opatach[3].
- (1.1) W sali panowała cichość klasztorna, bo i ona sama coś miała w sobie klaustralnego[4].
- (1.1) Ten wiózł zarazem list upominający generała, aby zaniechał podobnych matactw i aby nałożył karę klaustralną na obu zakonników[5].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śr.łac. claustralis
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: klasztorny, zakonny
- angielski: (1.1) claustral, cloistral
- włoski: (1.1) claustrale
- źródła:
- ↑
Hasło „Klaustralny” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
- ↑ Hasło „klaustralny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jędrzej Kitowicz, O opatach i biskupach łacińskich
- ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Waligóra
- ↑ Denis Diderot, Kubuś Fatalista i jego Pan (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński)
