wieźć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wieźć (język polski)[edytuj]

chłopiec wiezie (1.1) paszę rowerem
metro wiezie (1.2) pasażerów
wymowa:
IPA[vʲjɛ̇ɕʨ̑], AS[vʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.i → j 
homofon: wieść
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wozić)

(1.1) przemieszczać coś lub kogoś z miejsca na miejsce za pomocą jakiegoś środka lokomocji[1]
(1.2) o środkach lokomocji: przenosić kogoś, coś z miejsca na miejsce[2]
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wóz m, wózek m, wożenie n, podwozie n, wiezienie n, przewoźnik mos, wiosło n
czas. podwieźć, rozwodzić, wozić ndk., zwieźć dk., zawieźć dk., przywieźć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „wieźć” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wieźć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.