bohaterka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bohaterka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɔxaˈtɛrka], AS[boχaterka], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: bohater; kobieta odważna
(1.2) forma żeńska od: bohater; postać utworu
(1.3) forma żeńska od: bohater; główna postać wydarzenia
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Pani Grażyna to prawdziwa bohaterka, uratowała dzieci sąsiadów z pożaru.
(1.2) Diana jest drugoplanową bohaterką powieści.
(1.3) Nie znasz jej? To przecież bohaterka tej głośnej afery korupcyjnej w naszym szpitalu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kobieta bohater
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. bohater
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-3) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: bohater
źródła: